هستی و بود ز بود علی است

یا حسین غریب مادر تویی ارباب دل من

از کار من گره نگشاید کسی مگر دست گره گشای تو یا ثامن الحجج

با رفتنت خالی مکن دور و برم را

برو برو شرت رو از این کوچه کم کن

در مقامی که عقیق سرخ از زر بهتر است

خوشا آن غریبی که یارش تو باشی

روضه

چشم من برات بهاریه

داری میمیری شب آخر

اللهم رب شهر رمضان

دعای افتتاح

زینت دوش نبی

آهسته گذارید روی تخته تنش را

در گوشه ای شکسته ز آزار بی کسی

تو تویی تو دلبرم

چه تشییع چهار نفره

پشت میله بی کسی

آقا ببین بی تابم

دلبسته ام مرا ز سر خویش وا نکن