غروب بود و افق حرف های گلگون داشت

قدم به قدم تا حرم

وقتی که نیستی تو بهارم بهار نیست

آسمون چشمام ابریه از غم

نظر بنما تو حال مرا

سایه مهرت تا ابد روی سره

دل من اسیر یاره

دوای درد قلب منه پیمونه

حسین کفن نداره وای وای وای

کبوتر پر شکسته علی

دید کاندر حرم خسرو خوبان

دست من و و دامانت

حرم الله فقط مال حسینه

یاد امام و شهدا

به اذن و مدد خالق یکتا

شبای با تو بودن دوای زندگیمه

رخت کبوده و تو دلت یه دنیا درده

می خواست زخم کهنه مداوا شود نشد

کلیم اگر دعا کند بی تو دعا نمی شود

یه آرزو مونده تو سینه