عمری گذشت و راه نبردم به کوی دوست

ای شهر مبارک دل ما زار تو باشد

بیا بریم به کربلا

بیا بریم به کربلا

ما خانوادتا همه سرمست باده ایم

دریچه عشقو وا کن

شروع میکنم این شعر را اگر بشود

باز میخونه دلی که همزاد مجنونه

علی علی علی

می نویسم و قاب میگیرم

هستی ما چو پلک وا می کرد

دو عالم به تماشا بساط ما مهیا

مادر منو ببر کربلا

هر کی دلبره ساقی کوثر نمیشه

کبوتر دل من و تو

مدینه امشب زیبا شد

گفتند بهشتی که نباشی برهوت است

دوباره دستای خالی اگه رو به آسمونه

حالا شب شیدا شدنه این دل مستمه

ما از ازل به جز تو هوایی نداشتیم