تا که از دم خیمه بیام نفسی نمی مونه برام

در این صحرا عزیزم دست و پا میزد

هنوزم روضه می گیرم تو روضه ابر بارونم

نگاهت سوی چشمم بیشتر گست

از افق خیمه آل عبا شد جلوه گر آیه شمس الضحی

دل بی قرارم آره تویی همه کس و کارم

الهی تا لحظه آخر ارباب بمونه سایت به سر نوکرها

غم مخور بعد از تو پشتیبان پرچم زینب است

دست ما گیر که در ورطه غم می افتیم

اشک و ماتم را به من دادی حسین

به خیمه کودکی چون ماه تابان

کربلای معلا ای مقام تو بالا

وسط روضه تو قد کشیدم لطف تو بوده به جایی رسیدم

نوکر خوبی نبودم خودمم میدونم آقا

کشته دوست شدم در نظر مردانت

برخیز که شور محشر آمد

ما زنده به عشق کربلاییم حسین

حسین جانم حسین جانم

ای اهل حرم میر و علمدار نیامد

می گیرم دوباره رخصت از فاطمه برای زیارت