کربلا داری نینوا داری

آه سینه تنگم شراره است

روضه

چه عالمی است عالم باب الحوائجی

میون این زندون تنش پر از درده

به گریه های بدون صدا دلم تنگ است

اول عشق تو "لن" بود نمی دانستم

ما سینه زنان در غم دیدار دمشقیم

انگار اومد بر قلب من فرود

روی لب هات فقط آهه

روضه

ای که از نام تو از آلام تو

نور الهی از همه جا موج میزند

تا رو فرش روضه هاتون این قدم خورد

نور هدایی تو شور و نوایی تو

دادیم قسم باز به نام تو خدا را

برای ما آواره ها کی سرپرست و قیمه

سی ساله غم تو سینمه

گنبد زیبا تو عشقه

کنج زندان بلا به غم اسیری