زندان رواق روشنی شد

اسم تو به روی لب من

میخونم دعا بین گریه ها

در سایه سار کوکب موسی بن جعفریم

هفت آسمان در دست های مهربانت بود

گریه دار است عجب نام اباعبدالله

اگر که فیض دعای تو شاملم گردد

زندان تیره از نفسش روشنا شده

روضه

باز امشب در هوای بارانم

روضه

از تو نمانده غیر از عبایی در کنج زندان

دل شده محزون از سوز آه او

روضه

روضه

زخمی بال و پر آقامون کنج قفس

ای خاک کاظمین تو عطر بهشت من

از طعنه های دشمن نادان چه میکشی

ندارد هیچ کس در این دل زندان نشان از من

امشب از داغ عزیزی چشم ما بارانی است