آسمان را آه جانسوزت ز پا انداخته

گفتن از تو چقدر دشوار است

خدا دوباره خودش را شبیه مردم کرد

خورشید به دیدنش خجل می آید

ذکر علی

خوشبخت آنکه نوکر مولای قنبر است

گفته اند که محور وجودی زهرا

تو چشمه زلال حیاتی که گفته اند

مردم دنیا پرست دون پر می کنند بسمل در خون تپیده را

من میخونم از دل و قلب پر آه علی

پاشو ای بابای پیرم نرو از زندگی سیرم

هر کسی که میاد زیارت

یا علی تویی به دردهام درمون

بی شک کسی که پاره گریبان حیدر است

فقط چند سال بزار بیام حرم

تا که از عشق حسین نغمه ی دل سر دادم

من دیدم من خسته سر بابا شکسته

کربلا رو عشقه این هوا رو عشقه

من کبوتر جلد روضه هام

به هر کی محتاجم نکن هر کسی زینب نمیشه