تا که با دیوار چوب در تبانی می کند

ای یاد تو در عالم آتش زده بر جانها

نفسم مال رقیه زندگیم مال ابالفضل

چه زندان و چه زندان بانی

سلام ای گل باغ زهرای اطهر

بی تو جهانم الف نداره

خوشبخت منم که با حسینم سینه زن بین الحرمینم

دلم بی روضه آشوبه کنار تو حالم خوبه

گفتم دلیل خلقت آدم رقیه است

بوی حرم بوی حسین

زور بازوی علی

سهم من از نوکری

اونی که دل واپسمه

بی همگان به سر شود

سینه زدن عبادته

همیشه کربلا بهونه ی منه

منم زینبی که غریبی تو دیدم

معلومه از حال و روز پریشونم

اسیری درمونش صبره

قصد کرده ست خدا جلوه ی دیگر بکشد